Van Ellen kregen we voor de herfstvakantie verschillende manieren van (museum)educatie. Dit zijn een aantal opdrachten die ik leuk vond en zeker ga onthouden:

​

De eerste methode die ik heb onthouden was uit het Muhka museum. We werden verdeeld in een aantal verschillende groepjes en ieder groepje kreeg een eigen collectie en methode toegewezen. Bij mijn groepje werd er een gedicht voorgedragen door Ellen en daarna moesten we een werk uit de collectie hierbij uitzoeken en het vervolgens zonder woorden uitbeelden aan de klas. De klas ging er daarna praten over welk kunstwerk ze dachten dat we het hadden.

​

Het leuke hieraan is dat er geen goed en fout is, want het is allemaal je eigen associatie met wat je ziet. Zo ga je er op een andere manier naar kijken. Elk groepje in de klas kreeg een verschillende manier van uitbeelden. Zo was er bijvoorbeeld een groepje die het schilderij met een woord associeerde en nog meer andere methodes.

​

De andere opdracht die ik onthouden heb was het bedenken van filosofische vragen bij een kunstwerk. Ik denk dat dit in de praktijk ook heel leuk kan zijn en zeker ook een methode kan zijn om dieper na te gaan denken over een kunstwerk. Ook lijkt het me interessant om te zien of er veel dezelfde vragen, of juist heel verschillende vragen uit zouden komen als je een groepje mensen over hetzelfde kunstwerk laat denken.

​

Iets wat bij mij vroeger op de middelbare school ook veel gebruikt werd, en ellen ook besproken heeft, was VTS. Daarbij kijk je naar een werk en vraag je wat er gebeurd in het werk, waaraan je dat denkt te zien en wat er nog meer te zien is. Dit geeft veel ruimte voor eigen persoonlijke interpretatie, en heeft daardoor dan ook een lage drempel, omdat er niet zozeer een goed en fout is. Bij ons werd er vroeger meestal dan wel daarna verteld wat de kunstenaar er daadwerkelijk mee in gedachten had.

​

Afgelopen les hebben we een methode uit de Nederlandse musea behandeld, namelijk 100% hedendaags. Hierbij zijn vier verschillende ‘soorten mensen’ waar je jezelf onder kan verdelen. De pionier, de fantast, de rebel en de sampler. Onder deze categorieën heb je verschillende opdrachten die passen bij jou ‘soort’. Het is gericht op hedendaagse kunst, zoals de naam al zegt. Wat ik leuk vind aan deze methode is dat er rekening word gehouden met verschillende manieren van denken/kijken, waardoor je je aan kunt sluiten aan hetgeen wat het best bij je past. Ik heb me nog niet echt verdiept in de opdrachten die bij iedere categorie horen, maar het concept is leuk.